الگوی اختلالات زبانی در بیماران آسیب دیده مغزی: شواهدی از بیماران دوزبانه کردی-فارسی

مقدمه: اختلالات زبانی اعم از تولیدی و درکی در وجوه متفاوت زبان، در بیماران آسیب دیده مغزی به چشم می خورد. بررسی و تحلیل این نوع اختلالات می تواند در درمان بهتر و سریع تر این بیماران مؤثر واقع شود. این مطالعه با هدف بررسی و تعیین نوع آفازی در بیماران دو زبانه کردی- فارسی آسیب دیده مغزی(cva) و بررسی الگوی بازگشت زبانی در دو زبان صورت گرفته است. مواد و روش ها: در این مطالعه به منظور بررسی و تعیین نوع اختلالات زبانی دربیماران آفازی دو زبانه کردی-فارسی، آزمون زبان پریشی افراد دو زبانه(bat) که در دو گونه فارسی و کردی تنظیم شده است، مورد استفاده واقع شده است. آزمودنی های این پژوهش شامل سه بیمار آفازی دو زبانه کردی-فارسی می باشند که کردی زبان اول و فارسی زبان دوم آن ها بوده است که به علت(cva) و آسیب در نیمکره چپ مغز مدتی در بیمارستان بستری بوده-اند. در این پژوهش از سه نفر فرد سالم و طبیعی که سابقه هیچ گونه اختلال روانی و یا آسیب مغزی نیز نداشته اند، به عنوان گروه کنترل استفاده شده و نتایج و داده های حاصل از عملکرد این دو گروه مورد بررسی مطالعه و ارزیابی قرار گرفتند. یافته های پژوهش: بر اساس یافته های حاصل از این پژوهش بیماران بیشترین اختلال زبانی را در حوزه تولید زبانی و تکرار داشتند. تولید این بیماران تلگرافی، شامل کلمات محتوایی بود و تکواژهای نقشی در گفتار آن ها اغلب محذوف بود، توانایی تکرار هم در این بیماران بسیار ضعیف بود، در حدی که قادر به تکرار هیچ جمله ا ی نبودند، برعکس قابلیت درک زبانی در آن ها بسیار خوب و بالاتر از حد متوسط بود. نیمرخ زبانی این بیماران در هر دو زبان کردی و فارسی تقریباً یکسان بوده و الگوی اختلالات و بازگشت زبانی در هر دو زبان تفاوت چندانی با هم نداشته اند. بحث و نتیجه گیری: نوع اختلال آفازی در بیماران دو زبانه کردی-فارسی که در نیمکره چپ دچار آسیب بودند بر اساس داده های حاصل از آزمون زبان پریشی افراد دو زبانه در هر دو زبان بروکا تشخیص داده شد و الگوی بازگشت زبانی نیز منطبق بر الگوی موازی بوده است